Wij zijn in Zuid-Afrika geweest van 19 september t/m 10 oktober 2014. Dit is de periode einde van de winter begin van de lente.Wij hebben bewust gekozen voor een wat kleiner en wat rustiger gebied, zodat we alles wat meer op ons gemak konden bekijken. Dit mede op advies van onze reisorganisatie Safari's op Maat, die deze reis perfect hebben samengesteld. http://www.safarisopmaat.nl
Wij hebben gevlogen met de Emirates, met een tussenstop op Dubai, naar Durban. Het was wel een lange reis, maar prima te doen. Je mag 30 kg. bagage meenemen per persoon (mag ook in twee koffers) en 7,5 kg handbagage. De stoelen hebben een ruime beenruimte en het entertainment systeem is top (er waren zelfs Nederlandstalige films), evenals de maaltijden en de gratis drankjes aan boord. Deze optie was voor ons een stuk voordeliger dan vliegen met de KLM.
Gereden hebben we in een Toyota Avanza, dit bleek goede keus, waarschijnlijk hadden wij bij de verhuur de laatste want we kregen een automaat mee. Een Polo hadden we iets te laag gevonden, vooral in de parken. We zaten nu iets hoger en dan kan je vaak net iets meer zien.
Links rijden viel mee, wel goed opletten, vooral bij rotondes. Afstanden rijden schiet niet zo op. Al mag je vaak 120 km per uur op de snelweg dan haal je dit nog lang niet. Het zijn allemaal tweebaanswegen en je moet zoveel mogelijk links rijden op de vluchtstrook om anderen in te laten halen. Wanneer je zelf ingehaald hebt even knipperen met de hazard als bedankje. Ook het tegemoetkomende verkeer verwacht dat je zoveel mogelijk links rijdt op de vluchtstrook. Wanneer het tegemoet komende verkeer inhaalt dan rijden ze vaak op jouw baan en moet jij dus over de vluchtstrook. Let goed op de mensen en koeien die gewoon over de snelweg lopen.
Wij hebben malariapillen /Malerone geslikt en geen bijverschijnselen gehad. We hebben ze iedere avond bij de avondmaaltijd ingenomen. Ik heb Deet 40/50% meegenomen vanuit Nederland, maar dit is ook in Zuid-Afrika verkrijgbaar. Ook hebben wij van tevoren de benodigde vaccinaties gehaald.
Neem een boodschappentas mee, plastic tasjes kosten geld en geeft veel afval. Je hoeft geen boodschappen mee te nemen uit Nederland, alles is verkrijgbaar in Zuid-Afrika, zelfs cup a soup.
In Zuid-Afrika drinken ze heel veel Nescafé, deze koffie is in allerlei smaken in de supermarkt daar verkrijgbaar. De volgende keer zou ik een thermoskan meenemen voor koffie onderweg.
Sla voldoende water in. Op sommige plaatsen is water schaars en niet drinkbaar. Is het water wel drinkbaar dan smaakt het vaak naar chloor.
De kledingstijl is heel informeel, iedereen loopt in safaribroek/kortebroek en t-shirt ook bij het eten, in de wat luxere resorts kleedt men zich ook niet echt om. Neem wat warme kleding mee voor in de avond. Neem een poncho mee voor als het hard regent, in een open safariwagen blijven dan ook je benen droog.
Knijpers en stukje touw voor evt. een handwas. Laten wassen is vaak ook mogelijk en heel goedkoop, maar kan niet overal. Zelf had ik van thuis wat zipzakjes meegenomen, erg handig als je iets moet bewaren.
Zorg voor voldoende geheugenkaarten voor je fototoestel, want je gaat ongelooflijk veel foto's maken. Zorg ook voor een back-up hiervan d.m.v. een usb stick o.i.d.
Een stekker kan je bij de ANWB halen, makkelijk om deze vast te hebben, samen met een stekkerdoos zodat je meerdere apparaten tegelijk op kan laden. Deze stekkers kan je ook in de supermarkt in Zuid-Afrika kopen, maar wij vonden het gemakkelijker om deze alvast bij ons te hebben.
Houd je een blog bij, er waren mensen die dit via de Ipad wilden doen en wat niet ging i.v.m. het trage internet hier. Met de laptop hebben we hier geen last van gehad. Verklein wel je foto’s anders lukt het niet, het internet is hier behoorlijk traag, vooral ‘s avonds. Mijn blog zette ik meestal ‘s ochtends vroeg online voordat we weggingen, dan lukte het vaak wel.
Het is wel de vakantie van het vroege opstaan geweest, de meeste ochtendritten beginnen om 6 uur, dan zie je ook de meeste dieren. Je merkt dat iedereen 's avonds vroeg naar bed gaat en vroeg opstaat. Het is 's avonds in de parken al vroeg stil.
Ga je op bezoek bij een peuterschooltje neem dan wat kleine speeltjes mee of kleurpotloodjes o.i.d. Deze zijn bijvoorbeeld bij de Action voor weinig geld te koop en het weegt niet zo veel om mee te nemen. Deze kinderen hebben geen speelgoed. Ook zijn ze dol op ballonnen en zoetigheid. Ze worden niet vaak getrakteerd. Lolly's zijn vaak voordelig in de supermarkt in Zuid-Afrika te koop. Vraag je gids hiernaar, die weten vaak de juiste adresjes.
Fooien geven is heel belangrijk in Zuid-Afrika en is daar ook een gewoonte, de salarissen zijn daar heel laag en mensen zijn afhankelijk van hun fooi. Bij een maaltijd in een restaurant is het gebruikelijk dat je 10% fooi geeft. Bij een gamedrive of excursie van een halve dag geef je gemiddeld 25 rand per persoon voor de gids.
Zit je in een wat luxer park en heb je twee gamedrives op een dag, dan geef je 50 rand per persoon per dag of meer als de gids goed was. Je laat ook fooien achter voor het personeel in de B&B of de lodge. Hier staat meestal een doos waar je de fooien in kunt doen, of je vraagt om een envelopje.
Je mag niet zelf tanken in Zuid-Afrika, dit wordt voor je gedaan. Ook de ruiten worden dan gelijk gewassen en dat is vaak geen overbodige luxe. Het is gebruikelijk dat je hier ook fooi geeft, ca. 5 rand. Houd er wel rekening mee dat benzine vaak contant afgerekend moet worden.
Ja kan hier overal pinnen met de bankpassen ook in de winkels. Wanneer je op het vliegveld aankomt zijn daar genoeg ATM’s. Ook de grote benzinestations hebben ATM's en in de steden. Wij hebben de creditcard alleen maar gebruikt bij de autoverhuur. Zorg wel dat de bankpassen geactiveerd zijn voor “wereld”.
Uit eten gaan is heel goedkoop. Een ontbijt kost rond de € 3,- en een avondmaaltijd rond de € 7,- á € 8,- p.p. Voor nog geen € 15,- per persoon heb je een drie gangen diner met een fles wijn. Het eten in Zuid-Afrika is goed van kwaliteit en wij hebben hier geen problemen mee gehad.
Heb je een braai bij je huisje staan, bij de supermarkt kan je heerlijk vlees kopen en salade om je eigen bbq samen te stellen.
Probeer voor het donker op je bestemming aan te komen. In Zuid-Afrika zijn de wegen meestal niet verlicht en kunnen er koeien (en mensen) ’s nachts plotseling de snelweg oversteken. Neem geen lifters mee. Parkeer de auto niet op een afgelegen plek Ga niet op eigen houtje rondrijden in een township en draag geen opzichtige sieraden.Wij hebben rondgereden met een Tom-Tom met een Zuid-Afrika kaart en dit ging prima.
Ik heb mijzelf in dit gebied geen een keer onveilig gevoeld ondanks dat ik in sommige supermarkten de enige “blanke” was die hier rondliep. Over het algemeen zijn de mensen vriendelijk en behulpzaam.
Wil je van tevoren wat sfeerbeelden en informatie verzamelen, meld je dan aan bij een Facebook groep. De meeste parken hebben een besloten groep waarop je de mooiste foto's ziet. Zo ben ik lid van de Hluhluwe imfolozi groep geworden en geniet nog dagelijks van de mooie foto's.
We willen Safaris op Maat bedanken voor de geweldige rondreis die ze voor ons samengesteld hebben. We hebben zoals ze beloofden een rondreis gehad waar alles inzat wat wij wilden, safariparken, snorkelen, walvissen en cultuur. Een rondreis die wij op ons gemak hebben kunnen rijden. Het waren stuk voor stuk geweldige parken om in te verblijven en de hele vakantie was perfect georganiseerd. Ook bij eventuele problemen stonden ze direct voor je klaar, een telefoontje en het werd direct opgelost. Mochten we ooit weer naar Zuid-Afrika gaan dan zullen we zeker weer gebruik maken van hun expertise. http://www.safarisopmaat.nl/
Zuid-Afrika
zondag 19 oktober 2014
donderdag 9 oktober 2014
Dag 21 - Zululand Rhino Reserve
Gisteren zijn wij vanaf Mpila camp vertrokken naar onze laatste stop het Zululand Rhino Reserve. Wij waren weer vroeg op (zoals gebruikelijk deze vakantie) en zijn via het Hluhluwe park naar onze laatste bestemming gereden.
Mavela Game lodge is een 5 sterren lodge en dat wil zeggen dat je hier gepamperd wordt tot en met. We zitten hier all-inclusieve, dus als ik de hele dag aan de wijn wil zitten, je pakt maar.
Om drie uur kregen we wat sandwiches en begon onze gamedrive. Het is hier op het ogenblik erg stil er zit nog een Amerikaan uit Chicago, (die komt hier al jaren drie weken) de andere drie tenten zijn niet bezet (het hele resort bestaat uit 5 tweepersoons tenten). We rijden hier in een open wagen dus de wind heeft vrij spel. Het was een heel warme dag 30 C, dus ik in korte broek en topje in de wagen. Het koelde al snel af dus snel mijn vest aangetrokken.
Eigenlijk begon de gamedrive wat rustig, we reden echt heel veel offroad maar de dieren lieten zich niet zien, behalve de impala’s (die noemen ze hier Mc Donalds,want je ziet ze op iedere hoek
) en de nyala’s. Bij een waterplas stopten we om even wat te drinken en te snacken. Onze gids Brad had allerlei lekkere hapjes meegenomen waaronder biltong, gedroogd rundvlees. We wilden net weer in de auto stappen toen daar een behoorlijk grote olifant aan kwam lopen, die een paar meter voor ons op zijn gemak ging staan drinken en niet van plan was om weer weg te gaan.
Op een gegeven moment hoorde Brad dat er een leeuw gesignaleerd was, dus hij er op af. Hossend en scheurend over allerlei bosweggetjes. Ik noem hem in plaats van Brad, nu de Stig. Toen wij aankwamen zat de leeuw er nog, we hadden de auto nog niet stilgezet of hij kwam op ons aflopen, dus snel in zijn achteruit. De leeuw liep langs ons naar het pad en wij er achteraan. We hebben dit beest ruim een halfuur over het weggetje gevolgd. Het beest brulde regelmatig en keek dan om, onvoorstelbaar wat een geluid dat is. Af en toe vond ik het best wel eng. Je zit tenslotte in een open wagen met een mannetjes leeuw een paar meter voor je.
Plots een oproep op zijn walkietalkie dat er een luipaard gesignaleerd was. Het was inmiddels al redelijk donker, dus scheurde hij door het enge donkere bos, via het braamstruikse binnenpad, richting luipaard. Met een grote schijnwerper zoeken of we hem zagen. Helaas het beest had het hazenpad genomen.
Vervolgens hebben we bij het kampvuur gezeten met een heerlijk glaasje wijn terwijl ons drie gangen diner werd klaargemaakt. Ja, ja we doen niet minder hoor hier.
Ik liep even naar de tent om iets anders aan te trekken, dat mag dus niet. Het is open gebied, dus er kan van alles zitten, leeuwen, luipaarden etc., dus alleen onder begeleiding. Vanavond na het eten maar weer vroeg naar bed, want morgen om 6 uur begint de volgende gamedrive weer.
Dit resort is echt top of the bill zoals ze dit noemen. Je wordt door iedereen verschrikkelijk verwend, op het gênante af soms, maar wel lekker voor een keertje.
We hebben nog twee gamedrives in het verschiet en dan gaan we weer op huis aan. Vrijdag vertrekken we om 10:30 uur weer richting Durban en vliegen rond een uur of zes weer naar Dubai.
De vakantie zit er dus op. De drie weken zijn omgevlogen, maar zijn super gevuld geweest met allemaal geweldige ervaringen.Ondanks dat wij een "klein" stukje van Zuid-Afrika hebben gezien, hebben we toch 2.548 kilometer gereden. Hieruit blijkt maar weer dat je in de parken ongemerkt heel wat kilometers rijdt.
Tenslotte hebben we de foto’s nog, ruim 2000 stuks, waarvan we al de helft hebben weggegooid, dus nog heel veel uitzoekwerk.
Hierbij wil ik ook nog Geert en Freya van der Wiel bedanken van Safari’s op Maat voor de prachtige rondreis die ze voor ons hebben samengesteld en de perfecte organisatie hiervan. We konden bij eventuele vragen altijd even bellen en dan werd het gelijk opgelost.
This was Africa en wellicht tot ziens.
Mavela Game lodge is een 5 sterren lodge en dat wil zeggen dat je hier gepamperd wordt tot en met. We zitten hier all-inclusieve, dus als ik de hele dag aan de wijn wil zitten, je pakt maar.
Om drie uur kregen we wat sandwiches en begon onze gamedrive. Het is hier op het ogenblik erg stil er zit nog een Amerikaan uit Chicago, (die komt hier al jaren drie weken) de andere drie tenten zijn niet bezet (het hele resort bestaat uit 5 tweepersoons tenten). We rijden hier in een open wagen dus de wind heeft vrij spel. Het was een heel warme dag 30 C, dus ik in korte broek en topje in de wagen. Het koelde al snel af dus snel mijn vest aangetrokken.
Eigenlijk begon de gamedrive wat rustig, we reden echt heel veel offroad maar de dieren lieten zich niet zien, behalve de impala’s (die noemen ze hier Mc Donalds,want je ziet ze op iedere hoek
) en de nyala’s. Bij een waterplas stopten we om even wat te drinken en te snacken. Onze gids Brad had allerlei lekkere hapjes meegenomen waaronder biltong, gedroogd rundvlees. We wilden net weer in de auto stappen toen daar een behoorlijk grote olifant aan kwam lopen, die een paar meter voor ons op zijn gemak ging staan drinken en niet van plan was om weer weg te gaan.
Op een gegeven moment hoorde Brad dat er een leeuw gesignaleerd was, dus hij er op af. Hossend en scheurend over allerlei bosweggetjes. Ik noem hem in plaats van Brad, nu de Stig. Toen wij aankwamen zat de leeuw er nog, we hadden de auto nog niet stilgezet of hij kwam op ons aflopen, dus snel in zijn achteruit. De leeuw liep langs ons naar het pad en wij er achteraan. We hebben dit beest ruim een halfuur over het weggetje gevolgd. Het beest brulde regelmatig en keek dan om, onvoorstelbaar wat een geluid dat is. Af en toe vond ik het best wel eng. Je zit tenslotte in een open wagen met een mannetjes leeuw een paar meter voor je.
Plots een oproep op zijn walkietalkie dat er een luipaard gesignaleerd was. Het was inmiddels al redelijk donker, dus scheurde hij door het enge donkere bos, via het braamstruikse binnenpad, richting luipaard. Met een grote schijnwerper zoeken of we hem zagen. Helaas het beest had het hazenpad genomen.
Vervolgens hebben we bij het kampvuur gezeten met een heerlijk glaasje wijn terwijl ons drie gangen diner werd klaargemaakt. Ja, ja we doen niet minder hoor hier.
Ik liep even naar de tent om iets anders aan te trekken, dat mag dus niet. Het is open gebied, dus er kan van alles zitten, leeuwen, luipaarden etc., dus alleen onder begeleiding. Vanavond na het eten maar weer vroeg naar bed, want morgen om 6 uur begint de volgende gamedrive weer.
Dit resort is echt top of the bill zoals ze dit noemen. Je wordt door iedereen verschrikkelijk verwend, op het gênante af soms, maar wel lekker voor een keertje.
We hebben nog twee gamedrives in het verschiet en dan gaan we weer op huis aan. Vrijdag vertrekken we om 10:30 uur weer richting Durban en vliegen rond een uur of zes weer naar Dubai.
De vakantie zit er dus op. De drie weken zijn omgevlogen, maar zijn super gevuld geweest met allemaal geweldige ervaringen.Ondanks dat wij een "klein" stukje van Zuid-Afrika hebben gezien, hebben we toch 2.548 kilometer gereden. Hieruit blijkt maar weer dat je in de parken ongemerkt heel wat kilometers rijdt.
Tenslotte hebben we de foto’s nog, ruim 2000 stuks, waarvan we al de helft hebben weggegooid, dus nog heel veel uitzoekwerk.
Hierbij wil ik ook nog Geert en Freya van der Wiel bedanken van Safari’s op Maat voor de prachtige rondreis die ze voor ons hebben samengesteld en de perfecte organisatie hiervan. We konden bij eventuele vragen altijd even bellen en dan werd het gelijk opgelost.
This was Africa en wellicht tot ziens.
woensdag 8 oktober 2014
Dag 17 - Hluhluwe-iMfolozi Park
Vanochtend stonden we weer vroeg naast ons bed. Vandaag stond het Hluhluwe-iMfolozi (je spreekt het uit als Slusluwe) Park op het programma, dit park opent al om zes uur de poorten en ‘s ochtends vroeg heb je de meeste kans op dieren. We waren bepaald niet de eersten, het was een drukte van jewelste, het is zondag dus ik denk dat er veel mensen zijn die een dagje naar dit park gaan. Gelukkig loste de drukte al snel op.
Wij zitten in het iMfolozi gedeelte en slapen de komende 3 nachten in het Mpila Camp in een prachtig huisje met een geweldig weids uitzicht over de bergen. Dit betekent dat we weer zelf voor ons eten moeten zorgen, we hebben dus inkopen bij de Spar gedaan voor drie dagen.
Het park begint met een asfaltweg, maar het is eigenlijk een stuk geasfalteerde gatenkaas waarop je rijdt. De ene pothole na de andere, je rijdt hier zigzaggend om de gaten, die vaak tien cm diep zijn, heen. Bij Mpila kamp houdt het asfalt op en ga je over op een gravelweg, deze weg rijdt een stuk beter.
We hebben heel veel gezien vandaag, we begonnen met giraffen, zebra's en olifanten, vervolgens staken twee neushoorns vlak voor ons de weg over. Van zo dichtbij kan je pas zien hoe groot zo’n hoorn is op zijn kop.
Op een gegeven moment zagen we in de bosjes een hoop vogels opvliegen, hier bleek een hyena te zitten met heel veel gieren. Er lag het karkas van een giraffe die ze gezamenlijk aan het opeten waren.
Een stukje verder stonden er een paar auto’s stil, wij ook even kijken wat er aan de hand was, er bleek een luipaard bij de bosjes te zitten, hij zat ver weg en bleef daar heel lang zitten, dus zijn we maar doorgereden, dat was dus luipaard nr. 2 deze vakantie
.
Na een paar uurtjes stonden er weer wat auto’s langs de weg, dus wij ook maar stoppen. Dit bleek dus een chita te zijn. Wat een geluk kan je hebben op een dag. Sommige mensen zien deze de hele vakantie niet. Dit beest begon opeens te lopen en wij er achteraan (in de auto natuurlijk). Na een poosje gevolgd te hebben, kwam hij steeds dichterbij tot hij tenslotte de weg overstak.
Wat een dag, het enige wat ik nog graag wilde zien was een buffel van dichtbij, die hadden we alleen nog in de verte gezien. Prompt werd ik op mijn wenken bediend want een kudde buffels stond midden op de weg. Wij dus stoppen en wachten wat ze zouden doen. Op zijn dooie gemak liep er eentje vlak voor de auto langs. Wat een hoorns hebben die beesten op hun kop.
Gierennest.
Dag 18 - Hluhluwe-iMfolozi Park, dag 2
Vandaag zijn we voor de leeuwen geworpen, maar daarover later meer.
We zitten op dit moment dus in het Hluhuwe-iMfolozi Park, dit is een heuvelachtig park met een savannelandschap. Het park is een van de oudste reservaten van Zuid-Afrika, vroeger was het het jachtgebied van de Zulu’s. Dit park heeft de hoogste dichtheid van neushoorns er lopen er meer dan 2000 rond. Je ziet ze dan ook regelmatig. Op het ogenblik is het hier nog dor en kaal. Verleden week is er veel water gevallen en de rivier de iMfolozi heeft nu wat water, maar stond tot verleden week helemaal droog. Dankzij de regen zie je het park met de dag groener worden. In dit park vind je de big 5 en die hebben we hier dus allemaal gezien de afgelopen twee dagen.
Het Mpila kamp bestaat uit een aantal tenten en een aantal chalets, in deze huisjes moet je dus voor jezelf zorgen. Er staat een braai voor de deur, dus dat is iedere avond vlees en groenten op de bbq. Er zit een schrikdraad om het park heen om de olifanten buiten te houden, maar andere dieren lopen hier vrij rond.
Zo lopen ‘s ochtends de impala’s rond je huisje evenals de bushpigs. Je moet hier ook oppassen voor de apen want die stelen alles wat los en vast zit uit je huisje, dus alles moet goed afgesloten zijn als je weg gaat. Wij zaten vanmiddag op ons balkon een kopje koffie te drinken en tussen ons in lag een rolletje kaakjes. Voordat je er erg in had zat er ineens een aap die het pakje kaakjes weg wilde jatten. Je moest hem echt wegjagen, die beesten zijn dus stik brutaal. Ook loopt er ‘s avonds een hyena door het kamp die probeert om het vlees van de braai te stelen, je moet bij je vlees blijven anders ben je het kwijt. Wanneer je met je zaklantaren naar hem schijnt schiet hij gelukkig wel weg.
Op dit moment zit Maarten buiten in de wind om te kijken of hij het beest op de foto kan krijgen, maar vanavond heeft de hyena dus niet zo’n zin meer. Gisteravond was hij wel van de partij, maar toen hadden we het fototoestel net opgeruimd.
Het water in dit kamp is ook een probleem. Het is een verrassing wanneer je water hebt. Soms heb je het en soms ook niet. Gisteravond wilden we na de braai afwassen en er was dus geen water meer. Tot vanochtend 5:00 uur, toen ging het water weer aan. Ook de elektriciteit gaat hier van 22:00 uur tot 7:00 uur gewoon uit. Dus dan is het oogjes dicht en snaveltjes toe.
We hadden vanmorgen een geweldige rit, we hebben twee maal een groep leeuwen gezien. Een groep kwam zelfs voor de auto lopen. Dit was een groep van drie met nog een jong mannetje. Een half uurtje later lag de volgende groep langs de weg, dit was een grote groep van wel acht leeuwinnen en een volwassen mannetje. We hebben genoten en weer prachtige foto’s gemaakt.
Soms moet je heel goed zoeken want dan liggen ze verstopt in het gras.
Dag 19, Hluhluwe-iMfolozi Park - dag 3
In dit park zie je ontzettend veen impala’s (antilopen) dat zijn een soort van heel ranke kleine hertjes. In ons eerste park in Mkuze zagen wij ze voor het eerst, er stonden drie exemplaren in de verte onder een boom. Wij snel foto’s maken en vonden dit geweldig. Inmiddels hebben we al duizenden van deze beestjes gezien en nu worden ze haast gewoon. Hoe verwend kan je zijn
Vannacht heeft het ontzettend gestormd, de wind gierde de hele nacht rond het huisje heen. Maarten was continu wakker. De harde wind ging tegen een uur of zes liggen, maar toen reden we al in het park.
Het is de afgelopen dagen erg warm geweest, wanneer je in de auto rondrijdt dan voel je de zon flink branden. We rijden hier dus met de ramen een stukje open om maar een beetje wind te vangen, zorg wel dat de ramen dicht zijn als je stilstaat want je weet nooit wat er langs je auto komt.
Vanochtend hebben we weer een mooie rit gehad met giraffen, zebra’s, olifanten, buffels, koedoes, gnoes, impala’s en tot slot twee neushoorns die van een bad aan het genieten waren. De leeuwen van gisteren lieten zich niet zien.
Vanavond genoten van een prachtige zonsondergang.
Vanavond kwam de hyena weer op de braailucht af, deze keer hadden we hem op de foto.
Deze dagen in het iMfolozi Park zijn geweldig geweest, we hebben hier ontzettend veel dieren gezien en ook de big 5. Het park is rustig om in te rijden en ook bij een zogenaamde dieren"jam"(file) sta je maar met een paar auto's stil. Ook de locatie waar we verbleven was top, een prima huisje met een prachtig uitzicht.
Morgen vertrekken wij via het Hluhuwe gedeelte naar ons laatste park, het Zululand Rhino Reserve, hier sluiten wij onze reis af, maar daarover morgen meer.
Wij zitten in het iMfolozi gedeelte en slapen de komende 3 nachten in het Mpila Camp in een prachtig huisje met een geweldig weids uitzicht over de bergen. Dit betekent dat we weer zelf voor ons eten moeten zorgen, we hebben dus inkopen bij de Spar gedaan voor drie dagen.
Het park begint met een asfaltweg, maar het is eigenlijk een stuk geasfalteerde gatenkaas waarop je rijdt. De ene pothole na de andere, je rijdt hier zigzaggend om de gaten, die vaak tien cm diep zijn, heen. Bij Mpila kamp houdt het asfalt op en ga je over op een gravelweg, deze weg rijdt een stuk beter.
We hebben heel veel gezien vandaag, we begonnen met giraffen, zebra's en olifanten, vervolgens staken twee neushoorns vlak voor ons de weg over. Van zo dichtbij kan je pas zien hoe groot zo’n hoorn is op zijn kop.
Op een gegeven moment zagen we in de bosjes een hoop vogels opvliegen, hier bleek een hyena te zitten met heel veel gieren. Er lag het karkas van een giraffe die ze gezamenlijk aan het opeten waren.
Een stukje verder stonden er een paar auto’s stil, wij ook even kijken wat er aan de hand was, er bleek een luipaard bij de bosjes te zitten, hij zat ver weg en bleef daar heel lang zitten, dus zijn we maar doorgereden, dat was dus luipaard nr. 2 deze vakantie
.Na een paar uurtjes stonden er weer wat auto’s langs de weg, dus wij ook maar stoppen. Dit bleek dus een chita te zijn. Wat een geluk kan je hebben op een dag. Sommige mensen zien deze de hele vakantie niet. Dit beest begon opeens te lopen en wij er achteraan (in de auto natuurlijk). Na een poosje gevolgd te hebben, kwam hij steeds dichterbij tot hij tenslotte de weg overstak.
Wat een dag, het enige wat ik nog graag wilde zien was een buffel van dichtbij, die hadden we alleen nog in de verte gezien. Prompt werd ik op mijn wenken bediend want een kudde buffels stond midden op de weg. Wij dus stoppen en wachten wat ze zouden doen. Op zijn dooie gemak liep er eentje vlak voor de auto langs. Wat een hoorns hebben die beesten op hun kop.
Gierennest.
Dag 18 - Hluhluwe-iMfolozi Park, dag 2
Vandaag zijn we voor de leeuwen geworpen, maar daarover later meer.
We zitten op dit moment dus in het Hluhuwe-iMfolozi Park, dit is een heuvelachtig park met een savannelandschap. Het park is een van de oudste reservaten van Zuid-Afrika, vroeger was het het jachtgebied van de Zulu’s. Dit park heeft de hoogste dichtheid van neushoorns er lopen er meer dan 2000 rond. Je ziet ze dan ook regelmatig. Op het ogenblik is het hier nog dor en kaal. Verleden week is er veel water gevallen en de rivier de iMfolozi heeft nu wat water, maar stond tot verleden week helemaal droog. Dankzij de regen zie je het park met de dag groener worden. In dit park vind je de big 5 en die hebben we hier dus allemaal gezien de afgelopen twee dagen.
Het Mpila kamp bestaat uit een aantal tenten en een aantal chalets, in deze huisjes moet je dus voor jezelf zorgen. Er staat een braai voor de deur, dus dat is iedere avond vlees en groenten op de bbq. Er zit een schrikdraad om het park heen om de olifanten buiten te houden, maar andere dieren lopen hier vrij rond.
Zo lopen ‘s ochtends de impala’s rond je huisje evenals de bushpigs. Je moet hier ook oppassen voor de apen want die stelen alles wat los en vast zit uit je huisje, dus alles moet goed afgesloten zijn als je weg gaat. Wij zaten vanmiddag op ons balkon een kopje koffie te drinken en tussen ons in lag een rolletje kaakjes. Voordat je er erg in had zat er ineens een aap die het pakje kaakjes weg wilde jatten. Je moest hem echt wegjagen, die beesten zijn dus stik brutaal. Ook loopt er ‘s avonds een hyena door het kamp die probeert om het vlees van de braai te stelen, je moet bij je vlees blijven anders ben je het kwijt. Wanneer je met je zaklantaren naar hem schijnt schiet hij gelukkig wel weg.
Op dit moment zit Maarten buiten in de wind om te kijken of hij het beest op de foto kan krijgen, maar vanavond heeft de hyena dus niet zo’n zin meer. Gisteravond was hij wel van de partij, maar toen hadden we het fototoestel net opgeruimd.
Het water in dit kamp is ook een probleem. Het is een verrassing wanneer je water hebt. Soms heb je het en soms ook niet. Gisteravond wilden we na de braai afwassen en er was dus geen water meer. Tot vanochtend 5:00 uur, toen ging het water weer aan. Ook de elektriciteit gaat hier van 22:00 uur tot 7:00 uur gewoon uit. Dus dan is het oogjes dicht en snaveltjes toe.
We hadden vanmorgen een geweldige rit, we hebben twee maal een groep leeuwen gezien. Een groep kwam zelfs voor de auto lopen. Dit was een groep van drie met nog een jong mannetje. Een half uurtje later lag de volgende groep langs de weg, dit was een grote groep van wel acht leeuwinnen en een volwassen mannetje. We hebben genoten en weer prachtige foto’s gemaakt.
Soms moet je heel goed zoeken want dan liggen ze verstopt in het gras.
Dag 19, Hluhluwe-iMfolozi Park - dag 3
In dit park zie je ontzettend veen impala’s (antilopen) dat zijn een soort van heel ranke kleine hertjes. In ons eerste park in Mkuze zagen wij ze voor het eerst, er stonden drie exemplaren in de verte onder een boom. Wij snel foto’s maken en vonden dit geweldig. Inmiddels hebben we al duizenden van deze beestjes gezien en nu worden ze haast gewoon. Hoe verwend kan je zijn
Vannacht heeft het ontzettend gestormd, de wind gierde de hele nacht rond het huisje heen. Maarten was continu wakker. De harde wind ging tegen een uur of zes liggen, maar toen reden we al in het park.
Het is de afgelopen dagen erg warm geweest, wanneer je in de auto rondrijdt dan voel je de zon flink branden. We rijden hier dus met de ramen een stukje open om maar een beetje wind te vangen, zorg wel dat de ramen dicht zijn als je stilstaat want je weet nooit wat er langs je auto komt.
Vanochtend hebben we weer een mooie rit gehad met giraffen, zebra’s, olifanten, buffels, koedoes, gnoes, impala’s en tot slot twee neushoorns die van een bad aan het genieten waren. De leeuwen van gisteren lieten zich niet zien.
Vanavond genoten van een prachtige zonsondergang.
Vanavond kwam de hyena weer op de braailucht af, deze keer hadden we hem op de foto.
Deze dagen in het iMfolozi Park zijn geweldig geweest, we hebben hier ontzettend veel dieren gezien en ook de big 5. Het park is rustig om in te rijden en ook bij een zogenaamde dieren"jam"(file) sta je maar met een paar auto's stil. Ook de locatie waar we verbleven was top, een prima huisje met een prachtig uitzicht.
Morgen vertrekken wij via het Hluhuwe gedeelte naar ons laatste park, het Zululand Rhino Reserve, hier sluiten wij onze reis af, maar daarover morgen meer.
zondag 5 oktober 2014
Dag 16 - Walvissen kijken
Vandaag was het eindelijk zo ver, onze uitgestelde walvistocht ging door. Het was kantje boord want de zee was nog behoorlijk wild, maar ze durfden het aan.
Vanochtend om kwart voor zes stonden we bij het kantoor van het bedrijf, het is wel de vakantie van het vroege opstaan. Het is om die tijd nog wel behoorlijk koud, de winter is hier net voorbij en dat merk je dan ‘s ochtends vroeg nog wel.
Twee truien en een regenjas aan, we waren er klaar voor. We gingen met 8 mensen in een trekker met aanhanger naar het strand waar de boot op ons lag te wachten, er stonden nog steeds enorme golven. De boot wordt vanaf het strand het water ingeduwd en geeft dan een partij gas, met twee motoren van elk 200 pk, om door de branding heen te komen. Er staan hier golven van een metertje of vier dus dat is een hele klus.
We werden geïnstrueerd dat we allemaal moesten gaan zitten, handen beneden vast en bij elke golf moet je je schrap zetten. Met een donderend geraas ging het door de branding heen. Het was een verschrikkelijk stuiterende tocht. Je vloog bij iedere golf een behoorlijk eind van je stoeltje omhoog en voelde dan een behoorlijke dreun in je rug bij het neerkomen. Een van de dames die ook aan boord was begon te roepen, stop, stop, stop, maar dat ging niet meer. Eenmaal door de branding ging het wat makkelijker, maar er stonden nog meters hoge golven en het deinde behoorlijk. Gelukkig heb ik behoorlijke zeebenen en Maarten kon het met een pilletje ook goed volhouden.
We zagen al snel drie bultrug walvissen, 2 grote en een kalf. Het was alleen moeilijk te zien door de hoge golven. Ik ben nog even naar boven geklommen in het kraaiennest en daar had je een beter uitzicht. We hebben een tijdlang staan te genieten. Ook kwamen er nog een aantal dolfijnen langs zwemmen en zagen we een zeeschildpad. Vanwege het opspattende water hebben we geen foto’s kunnen maken met Maarten zijn camera. Zout water en een fototoestel zijn geen goede vrienden. ik heb met mijn kleine cameraatje nog wat geprobeerd, maar dat was ook geen succes, alleen maar een heel wazig fotootje. Terug met de golven mee was het een stuk rustiger om door de branding te gaan.
Vervolgens zijn we weer naar het iSimangaliso wetland park gereden waar we gisteren zo’n prachtige rit gemaakt hebben. Nu kan je natuurlijk niet elke dag zoveel geluk hebben, maar ons geluk was nog niet helemaal op. In het begin was het rustig, zeg maar gewoon een beetje saai, de omgeving is mooi, maar geen beestje te zien. Opeens een groep zebra’s en ja hoor daar waren ze weer de groep giraffen. Niet zo dichtbij als gisteren maar dichtbij genoeg.
In dit park zitten ook olifanten, maar die hadden we nog niet gezien, toen wij voor de laatste keer het rondje gingen rijden stonden er twee van die joekels op het pad. We konden er niet langs, dus het was wachten tot de heren zin hadden om aan de kant te gaan. Nu hebben olifanten niet zo’n haast dus het duurde wel even.
Wanneer je olifanten ziet, dan zie je ook olifanten shit en in olifanten shit zitten allemaal mestkevers.
Morgen vertrekken wij naar het Hhuluwe-iMfolozi Park, ons voorlaatste park. We slapen daar in Mpila kamp en daar is dus geen internet. We blijven hier drie nachtjes tot 8 oktober. De eerstvolgende blog zal dan ook pas op woensdagavond 8 oktober online worden gezet.
Vanochtend om kwart voor zes stonden we bij het kantoor van het bedrijf, het is wel de vakantie van het vroege opstaan. Het is om die tijd nog wel behoorlijk koud, de winter is hier net voorbij en dat merk je dan ‘s ochtends vroeg nog wel.
Twee truien en een regenjas aan, we waren er klaar voor. We gingen met 8 mensen in een trekker met aanhanger naar het strand waar de boot op ons lag te wachten, er stonden nog steeds enorme golven. De boot wordt vanaf het strand het water ingeduwd en geeft dan een partij gas, met twee motoren van elk 200 pk, om door de branding heen te komen. Er staan hier golven van een metertje of vier dus dat is een hele klus.
We werden geïnstrueerd dat we allemaal moesten gaan zitten, handen beneden vast en bij elke golf moet je je schrap zetten. Met een donderend geraas ging het door de branding heen. Het was een verschrikkelijk stuiterende tocht. Je vloog bij iedere golf een behoorlijk eind van je stoeltje omhoog en voelde dan een behoorlijke dreun in je rug bij het neerkomen. Een van de dames die ook aan boord was begon te roepen, stop, stop, stop, maar dat ging niet meer. Eenmaal door de branding ging het wat makkelijker, maar er stonden nog meters hoge golven en het deinde behoorlijk. Gelukkig heb ik behoorlijke zeebenen en Maarten kon het met een pilletje ook goed volhouden.
We zagen al snel drie bultrug walvissen, 2 grote en een kalf. Het was alleen moeilijk te zien door de hoge golven. Ik ben nog even naar boven geklommen in het kraaiennest en daar had je een beter uitzicht. We hebben een tijdlang staan te genieten. Ook kwamen er nog een aantal dolfijnen langs zwemmen en zagen we een zeeschildpad. Vanwege het opspattende water hebben we geen foto’s kunnen maken met Maarten zijn camera. Zout water en een fototoestel zijn geen goede vrienden. ik heb met mijn kleine cameraatje nog wat geprobeerd, maar dat was ook geen succes, alleen maar een heel wazig fotootje. Terug met de golven mee was het een stuk rustiger om door de branding te gaan.
Vervolgens zijn we weer naar het iSimangaliso wetland park gereden waar we gisteren zo’n prachtige rit gemaakt hebben. Nu kan je natuurlijk niet elke dag zoveel geluk hebben, maar ons geluk was nog niet helemaal op. In het begin was het rustig, zeg maar gewoon een beetje saai, de omgeving is mooi, maar geen beestje te zien. Opeens een groep zebra’s en ja hoor daar waren ze weer de groep giraffen. Niet zo dichtbij als gisteren maar dichtbij genoeg.
In dit park zitten ook olifanten, maar die hadden we nog niet gezien, toen wij voor de laatste keer het rondje gingen rijden stonden er twee van die joekels op het pad. We konden er niet langs, dus het was wachten tot de heren zin hadden om aan de kant te gaan. Nu hebben olifanten niet zo’n haast dus het duurde wel even.
Wanneer je olifanten ziet, dan zie je ook olifanten shit en in olifanten shit zitten allemaal mestkevers.
Morgen vertrekken wij naar het Hhuluwe-iMfolozi Park, ons voorlaatste park. We slapen daar in Mpila kamp en daar is dus geen internet. We blijven hier drie nachtjes tot 8 oktober. De eerstvolgende blog zal dan ook pas op woensdagavond 8 oktober online worden gezet.
zaterdag 4 oktober 2014
Dag 15 - Wauw, what a perfect day!!!!!!
Vannacht heeft het hier weer bakken water geregend, als het hier eenmaal begint dan houdt het niet op. Vanmorgen toen wij wakker werden regende het nog steeds, niet zo heel hard meer, gewoon een zacht buitje.
Vandaag stond er een Wetland Game drive op het programma, wij zouden een dagtocht gaan maken onder leiding van een gids in een open safariwagen naar het iSimangaliso Wetland Park. Deze tocht begint om 8 uur en zou tot een uur of 5 duren, inclusief lunch en snorkelen.
Het bedrijf had Graig, de eigenaar van de B&B, al gebeld of we wel zin hadden, want het zou de hele dag regenen. Maar onze tas was gepakt, met regenjassen, snorkels en waterschoenen, wij waren er klaar voor.
Om 8 uur arriveerde het bedrijf die deze tour voor ons zou uitvoeren, we waren de enige twee mensen die meegingen. De man die deze tour zou rijden, had er dus duidelijk geen zin in. Hij vond het koud en het regende. Het was geen weer voor snorkelen, etc. etc. Wij zeiden, dan gaan we toch een paar uurtjes rondrijden en zien we wel wat het weer doet, maar hij bleef maar zeuren over koud, wat een watje. Moet hij eens bij ons in Nederland komen, daar is het pas koud op zijn tijd.
Wanneer we niet gingen dan kregen wij ons geld terug. Op zo’n manier hadden wij er ook niet zo veel zin meer in, vooral omdat we dit gebied zelf al met de auto hadden doorkruist. We besloten dus om niet te gaan. Maar ja, dan moet je ineens wat anders verzinnen, wat doe je op een druilerige dag. We besloten dan zelf maar op gamedrive te gaan naar een ander gedeelte van dit park.
Via de Dukaduka ingang zijn wij het park ingereden, voor de prijs hoef je het niet te laten want voor nog geen tientje mag je daar de hele dag rondrijden. Wat het weer betrof, op het moment dat wij het park binnen reden was het zwaar bewolkt, maar droog. Koud is het hier eigenlijk nooit. Dit gedeelte van het park is heel anders dan het kustgedeelte. Hier heb je uitgestrekte vlakten met grassen en enkele boompjes. Prima om ver te kunnen kijken.
We waren nog geen 5 minuten in het park of we zagen ons eerste “wild” al langs schuiven.
Een klein landschildpandje wat over de weg kroop.
Een kwartiertje later nog meer spannende beesten.
ca. 20 cm groot.
Jullie begrijpen het wel onze dag kon niet meer stuk
Het was heel rustig in het park en wij besloten om de uMphathe loop te gaan rijden, dit is een rondrit van ruim 22 km, waar je maar 20 km/uur mag rijden, dus je bent wel even onderweg.
In het begin zagen we niet zo veel, tot Maarten ineens op de weg, in de verte een hertje zag lopen, dat dacht hij tenminste in eerste instantie.
Toen wij wat dichterbij kwamen bleek het geen hertje te zijn maar een luipaard die op de weg liep. Wat een mazzel die kom je hier niet snel tegen.Vlug een foto door de voorruit gemaakt, maar het beest kreeg ons al snel in de smiezen en schoot de bosjes in.
Wel niet onze beste foto, maar hier is het bewijs.
Vervolgens weer verder gereden en heel veel dieren gezien, we zagen koedoes,
een grote roofvogel,
een grote groep zebra’s met een veulentje en nog veel meer.
Toen we al een paar uur door dit park aan het crossen waren, werd het weer steeds beter en de zon begon uitbundig te schijnen. We besloten om de uMphathe loop nogmaals te gaan rijden om te kijken of we het luipaard misschien nog zouden zien.
Dat was dus wishful thinking van ons, want dat beest zat natuurlijk niet op ons te wachten. Wel zagen we veel koedoes, waterbokken, gnoes, apen en een ander soort hertjes.
Opeens zagen we links van ons een giraf staan tussen de bomen. Eén giraf, nee het zijn er twee, nee drie en zo gingen we maar door. Tot we op een gegeven moment wel 20 giraffen aan weerszijden van de auto hadden staan.
Wauw!!!!! Dat is dus pas een gamedrive. We hebben hier bijna een uur staan te genieten met al die giraffen om ons heen, ze bleven gewoon vlakbij onze auto staan en liepen dan de weg over en weer terug. Wel werden we goed in de gaten gehouden. Je kon zien dat een aantal giraffen van deze groep op de uitkijk stonden en de rest liep wat te eten en te kuieren. Al die tijd dat wij hier gestaan hebben is er geen auto langs gekomen, zo stil is het nu in dit park. Dit was toch wel een heel unieke ervaring.
BIG 5
Leeuw, gezien
Neushoorn, gezien
Buffel, gezien
Olifant, gezien
Luipaard, gezien
We hebben de Big 5 nu dus gezien, we kunnen naar huis, maar dat doen we dus nog niet. We hebben nog 6 dagen en we gaan hiervan nog genieten.
N.B.Via Safari's op Maat ons excursie geld van de Wetland Game Drive weer terug gekregen. Toch fijn zo'n reisorganisatie die in de buurt zit. ;-)
Vandaag stond er een Wetland Game drive op het programma, wij zouden een dagtocht gaan maken onder leiding van een gids in een open safariwagen naar het iSimangaliso Wetland Park. Deze tocht begint om 8 uur en zou tot een uur of 5 duren, inclusief lunch en snorkelen.
Het bedrijf had Graig, de eigenaar van de B&B, al gebeld of we wel zin hadden, want het zou de hele dag regenen. Maar onze tas was gepakt, met regenjassen, snorkels en waterschoenen, wij waren er klaar voor.
Om 8 uur arriveerde het bedrijf die deze tour voor ons zou uitvoeren, we waren de enige twee mensen die meegingen. De man die deze tour zou rijden, had er dus duidelijk geen zin in. Hij vond het koud en het regende. Het was geen weer voor snorkelen, etc. etc. Wij zeiden, dan gaan we toch een paar uurtjes rondrijden en zien we wel wat het weer doet, maar hij bleef maar zeuren over koud, wat een watje. Moet hij eens bij ons in Nederland komen, daar is het pas koud op zijn tijd.
Wanneer we niet gingen dan kregen wij ons geld terug. Op zo’n manier hadden wij er ook niet zo veel zin meer in, vooral omdat we dit gebied zelf al met de auto hadden doorkruist. We besloten dus om niet te gaan. Maar ja, dan moet je ineens wat anders verzinnen, wat doe je op een druilerige dag. We besloten dan zelf maar op gamedrive te gaan naar een ander gedeelte van dit park.
Via de Dukaduka ingang zijn wij het park ingereden, voor de prijs hoef je het niet te laten want voor nog geen tientje mag je daar de hele dag rondrijden. Wat het weer betrof, op het moment dat wij het park binnen reden was het zwaar bewolkt, maar droog. Koud is het hier eigenlijk nooit. Dit gedeelte van het park is heel anders dan het kustgedeelte. Hier heb je uitgestrekte vlakten met grassen en enkele boompjes. Prima om ver te kunnen kijken.
We waren nog geen 5 minuten in het park of we zagen ons eerste “wild” al langs schuiven.
Een klein landschildpandje wat over de weg kroop.
Een kwartiertje later nog meer spannende beesten.
ca. 20 cm groot.
Jullie begrijpen het wel onze dag kon niet meer stuk
Het was heel rustig in het park en wij besloten om de uMphathe loop te gaan rijden, dit is een rondrit van ruim 22 km, waar je maar 20 km/uur mag rijden, dus je bent wel even onderweg.
In het begin zagen we niet zo veel, tot Maarten ineens op de weg, in de verte een hertje zag lopen, dat dacht hij tenminste in eerste instantie.
Toen wij wat dichterbij kwamen bleek het geen hertje te zijn maar een luipaard die op de weg liep. Wat een mazzel die kom je hier niet snel tegen.Vlug een foto door de voorruit gemaakt, maar het beest kreeg ons al snel in de smiezen en schoot de bosjes in.
Wel niet onze beste foto, maar hier is het bewijs.
Vervolgens weer verder gereden en heel veel dieren gezien, we zagen koedoes,
een grote roofvogel,
een grote groep zebra’s met een veulentje en nog veel meer.
Toen we al een paar uur door dit park aan het crossen waren, werd het weer steeds beter en de zon begon uitbundig te schijnen. We besloten om de uMphathe loop nogmaals te gaan rijden om te kijken of we het luipaard misschien nog zouden zien.
Dat was dus wishful thinking van ons, want dat beest zat natuurlijk niet op ons te wachten. Wel zagen we veel koedoes, waterbokken, gnoes, apen en een ander soort hertjes.
Opeens zagen we links van ons een giraf staan tussen de bomen. Eén giraf, nee het zijn er twee, nee drie en zo gingen we maar door. Tot we op een gegeven moment wel 20 giraffen aan weerszijden van de auto hadden staan.
Wauw!!!!! Dat is dus pas een gamedrive. We hebben hier bijna een uur staan te genieten met al die giraffen om ons heen, ze bleven gewoon vlakbij onze auto staan en liepen dan de weg over en weer terug. Wel werden we goed in de gaten gehouden. Je kon zien dat een aantal giraffen van deze groep op de uitkijk stonden en de rest liep wat te eten en te kuieren. Al die tijd dat wij hier gestaan hebben is er geen auto langs gekomen, zo stil is het nu in dit park. Dit was toch wel een heel unieke ervaring.
BIG 5
Leeuw, gezien
Neushoorn, gezien
Buffel, gezien
Olifant, gezien
Luipaard, gezien
We hebben de Big 5 nu dus gezien, we kunnen naar huis, maar dat doen we dus nog niet. We hebben nog 6 dagen en we gaan hiervan nog genieten.
N.B.Via Safari's op Maat ons excursie geld van de Wetland Game Drive weer terug gekregen. Toch fijn zo'n reisorganisatie die in de buurt zit. ;-)
donderdag 2 oktober 2014
Olifanten interactie - dag 14
Vandaag zijn we naar het Bayete Zulu game reserve gegaan. Er zijn drie olifanten, die gewend zijn aan mensen, naar dit park gebracht en ze zijn vrij om binnen dit park, met een grootte van 2500 hectare, rond te lopen. Het rare is dat ze gewend zijn om gevoederd te worden rond 11:00 ‘s ochtends. We mochten om 11:00 uur het park in en werden naar een soort van kraaltje gebracht. We zaten nauwelijks op onze plaats of we zagen uit de bossen een groot mannetje, een vrouwtje en een klein olifantje komen. Het lijkt wel of deze beesten op de klok kunnen kijken.
Er was een ranger die over deze olifanten vertelde, alleen sprak hij slecht Engels, met een behoorlijk accent en dat ook nog eens heel snel, zodat het voor ons nauwelijks te volgen was. Jammer, want hij vertelde een hoop interessante informatie.
Het enige wat ik nog onthouden heb is dat olifanten heel goed kunnen horen, ze kunnen geluiden onderscheiden tot wel 50 km ver. Zo kunnen ze elkaar berichten doorgeven door middel van geluiden. Een olifant hoort dus bijvoorbeeld ook een helikopter op 50 km afstand aankomen.
Deze dieren mag je dus, onder begeleiding, aanraken. Zo mag je voelen aan zijn slurf, die lijkt wel wat op een kokosmat, achter zijn oren, die heel zacht zijn, onder zijn buik en ook de tong van dit beest mocht je aanraken.
Na het eten, liepen de olifanten gewoon weer het park in.
Ondanks dat ik toch liever een olifant in het wild zie, was het wel een heel bijzondere ervaring.
Er was een ranger die over deze olifanten vertelde, alleen sprak hij slecht Engels, met een behoorlijk accent en dat ook nog eens heel snel, zodat het voor ons nauwelijks te volgen was. Jammer, want hij vertelde een hoop interessante informatie.
Het enige wat ik nog onthouden heb is dat olifanten heel goed kunnen horen, ze kunnen geluiden onderscheiden tot wel 50 km ver. Zo kunnen ze elkaar berichten doorgeven door middel van geluiden. Een olifant hoort dus bijvoorbeeld ook een helikopter op 50 km afstand aankomen.
Deze dieren mag je dus, onder begeleiding, aanraken. Zo mag je voelen aan zijn slurf, die lijkt wel wat op een kokosmat, achter zijn oren, die heel zacht zijn, onder zijn buik en ook de tong van dit beest mocht je aanraken.
Na het eten, liepen de olifanten gewoon weer het park in.
Ondanks dat ik toch liever een olifant in het wild zie, was het wel een heel bijzondere ervaring.
woensdag 1 oktober 2014
St. Lucia - dag 12 / Culturele Zulu Village Tour
Vannacht heeft het verschrikkelijk geonweerd, niet zo’n bui als bij ons, maar echt de hele nacht door, het water viel met bakken uit de hemel. Zelfs de stroom viel om half tien uit. Toen wij wakker werden was het gelukkig weer droog maar bewolkt. Om 8:30 uur zouden wij opgehaald worden door Theo om met hem naar zijn geboorte dorp te gaan om te kijken hoe de mensen hier wonen en leven.
Toen wij deze excursie boekten was ik wat sceptisch, wat moet ik hiermee en had dit bijna overgeslagen.
Om 8:30 uur stond niet Theo voor onze neus maar Mpumi, Theo,(die eigenlijk Xolani heet) was helaas verhinderd.
Mpumi bleek de verloofde van Theo te zijn die ons bij deze tour zou begeleiden. Een heel leuke vlotte meid, die erg goed Engels sprak. We moesten een uur rijden om bij het dorp te komen.
Onderweg vertelde Mpumi allerlei verhalen over de tradities van de Zulu’s.
Wanneer zij en Theo gaan trouwen dan moet hij haar familie 11 koeien geven. Een koe kost hier ongeveer tussen de 7.000 en 10.000 rand. Als je nagaat dat het salaris van een gids, dan moet het nog een hoog gekwalificeerde gids zijn, zo rond de 3000 a 4000 rand per maand ligt, dan begrijp je wel hoe duur dit is. Trouwen kost hier dus heel veel geld.
Je kan ook nog onderhandelen over de bruidsschat. De familie wilde maar drie koeien, maar dan moest hij de rest compenseren in cadeaus voor zijn schoonfamilie. Daarnaast moet hij ook alle andere familieleden zoals zwagers, schoonzusters, tantes en ooms cadeaus geven. De vader van Mpumi heeft twee vrouwen en dan begrijp je dat deze lijst behoorlijk lang is.
De moeder van Mpumi vroeg namelijk om een watertank om het water op te slaan, sommigen vroegen om meubels etc. Daar tegenover staat dan wel weer dat de familie van de bruid ook weer cadeaus aan de familie van de bruidegom moet geven.
Het is met recht een soort van koehandel.
Ook is zij verplicht om het geloof van de familie van haar man aan te nemen en te gaan wonen in het dorpje van Theo en ze zijn daar dan ook een huis aan het bouwen. Theo werkt als gids in St. Lucia en Mpumi studeert engineering, maar denkt erover om na haar studie ook het toerisme in te gaan. Ze blijven dan in St. Lucia wonen en gaan dan in de weekends naar hun huis in Nkundusi Village.
De meeste Zulu meisjes worden hier nog uitgehuwelijkt als ze een jaar of 14, 15 zijn. Meestal aan wat oudere mannen. De Zulu cultuur is nog heel traditioneel hier, ondanks de moderne tijd die hier ook zijn intrede heeft gedaan.
Onze eerste stop was een lokale markt waar allerlei soorten fruit en groenten verkocht werden. We zagen hier manden met kleine ananasjes, die voor nog geen twee rand per stuk verkocht werden, dat is ongeveer
€ 0,14 per stuk. Deze ananasjes zijn heerlijk zoet en ze worden voor je schoon gemaakt. Je eet ze dan als een soort van lolly. Op deze markt hebben ze ook een souvenir gedeelte. Hier hebben we een leuke giraffe gekocht voor thuis.
Vervolgens weer op pad gegaan naar onze volgende stop, een peuterschooltje. Toen wij aankwamen stonden er wel 80 kinderen zingend op ons te wachten. Het was een hele rij peutertjes van tussen de 3 en 4 jaar. Deze school is geen school die gesubsidieerd wordt door de overheid, ze is dus afhankelijk van de lokale bevolking en eventuele giften die binnen komen. We hebben in St. Lucia samen met Mpumi lolly's voor de kinderen gekocht en wat ballonnen. Hier waren ze stik gelukkig mee. Ze worden niet verwend met snoepgoed. De klasjes zijn klein en overvol. Er is geen speelgoed en geen lesmateriaal. De leerkrachten proberen ze wat Engels te leren voor als ze naar de lagere school gaan, want hier wordt voornamelijk nog Zulu gesproken. Je zag hier dus een paar kinderen die samen met één legoblokje aan het spelen waren, meer was er niet.
Als ik geweten had dat ze zonder allerlei spulletjes/speelgoed zaten dan had ik wat kleurboeken en kleurpotloden vanuit Nederland meegenomen en wat knuffeltjes en speelgoed. We hadden toch nog genoeg bagageruimte over in onze koffers. We hebben nu maar een donatie gegeven.
De kinderen op deze school zijn voornamelijk kinderen waarvan de ongehuwde moeders op de middelbare school zitten. Ze worden hier opgevangen en krijgen wat onderwijs en een warme lunch aangeboden.
De lagere school en middelbare school worden wel gesubsidieerd door de overheid en iedereen mag daar naar toe het kost dus niets. Het probleem is nog altijd dat niet iedereen gaat.
Hierna zijn we nog naar het huis van een vrouw geweest die, nadat ze weduwe is geworden, voor zeven weeskinderen is gaan zorgen. Zij verdient de kost door het vlechten van matjes.
Vervolgens zijn we gestopt in een dorpje waar een sangoma woont. Een sangoma is een spirituele genezer die patiënten behandelt met kruiden en traditionele medicijnen. Doordat een sangoma kan communiceren met haar overleden voorouders, wordt zij gezien als bemiddelaar tussen de wereld van de levenden en die van de geesten. Zowel mannen als vrouwen kunnen sangoma worden. Maar je mag pas sangoma worden wanneer je een teken hebt gekregen van je overleden voorouders. Je hebt dus zelf niet altijd de keuze. Er wordt wel van je verwacht dat je, wanneer je een teken krijgt, ook echt een sangoma wordt. Voordat je jezelf een sangoma mag noemen, moet je eerst een opleiding volgen en tijdens je opleiding sta je onder toezicht van een ervaren sangoma.
Maarten werd beschermd zei ze, door zijn opa van vaderskant. Om hem te eren moest hij een witte doek nemen met wat muntjes erin en dat op zijn graf leggen, dan zou het heel erg goed met hem gaan.
Wanneer je de hut binnen gaat dan moeten de schoenen uit, Mpumi en ik moesten naast haar zitten en Maarten tegenover haar. Je mag niet dank je wel of gedag zeggen. Zulu’s gaan vaak als ze ziek worden naar de sangoma omdat ze geloven dat ze geneeskrachtige en voorspellende gaven heeft, daarnaast gaan ze tegenwoordig vaak ook nog naar een gewoon ziekenhuis.
Vervolgens zijn wij dan naar Nkundusi Village gereden waar we een lunch geserveerd kregen door de moeder van Theo. Het was heel smakelijk, er was kip, zoete aardappels, rijst, pompoen, salade en een soort van bonenprutje. Wij hebben op de markt nog twee trossen bananen (20 rand) voor de moeder van Theo meegenomen, dit had zij nog nooit meegemaakt en was er heel blij mee.Tenslotte neem je in Nederland ook een bloemetje mee voor de gastvrouw, hier dus bananen.
Als je dit alles ziet dan besef je pas, hoe goed we het in Nederland hebben.
Het was een heel indrukwekkende dag en waren pas rond half drie weer terug in de B&B. Het begint hier weer wat te onweren en het waait heel hard, maar op dit moment schijnt de zon. Er wordt vannacht weer noodweer voorspeld. Een zegen voor de mensen hier, zolang het ‘s nachts valt geen probleem.
St. Lucia - dag 13 / Walvistocht
Vandaag zouden wij op zee naar walvissen gaan kijken. Gisteravond laat kwam de eigenaar van onze B&B vertellen dat Safaris op Maat gebeld had, dat de walvistocht niet doorging i.v.m. het weer. Het was de hele nacht onweersachtig geweest.
De volgende morgen bij het wakker worden, we gaan hier nog steeds met de kippen op stok en zijn heel vroeg wakker, was het stralend weer. De zon scheen en wij dachten laten we toch maar naar het bedrijf rijden wat de walvistochten organiseert, want misschien gaat het wel door. Met ons stonden er nog meer mensen te wachten, die niet gehoord hadden dat het geannuleerd was.
Na hier een half uur gewacht te hebben is iedereen zijn eigen weg gegaan. Later bleek dat er golven waren van meer dan 4 meter hoog en dat het dan niet verantwoord is om met de boot de zee op te gaan en het waaide behoorlijk hard.
Wij zijn terug gereden naar onze B&B om nog wat spullen te pakken, want we gaan vandaag naar het iSmangaliso Wetland Park. Dit park ligt vlakbij St. Lucia en is een groot en langgerekt park met een oppervlakte zo groot als de provincie Overijssel.
We kwamen al om zeven uur aan in dit park en het was nog heerlijk rustig. Door de heel harde wind die hier nu staat, windkracht 8 met uitschieters naar 9 hoorden we later in onze B&B, laten veel dieren zich niet zien. We zijn op bepaalde plaatsen gestopt, maar door de wind werd je zowat omver geblazen. We hebben hier tot een uur of half twee rondgereden en zijn toen op ons gemak terug gegaan. Heerlijk in de tuin bij het zwembad in het zonnetje gezeten. Het voordeel van vroeg uit je bed komen is toch wel dat je een heel lange dag hebt.
Vanavond bij de Ocean Basket heerlijk gegeten. Wij blijven ons verbazen over de prijzen hier. We begonnen met 6 oesters, daarna een heerlijk hoofdgerecht van vis, inktvis, salade, frietjes, rijst, inclusief dessert en een fles wijn, dan ben je nog geen € 15 p.p. kwijt incl. 10% fooi. Daar kan je nog eens van uit eten.
Toen wij deze excursie boekten was ik wat sceptisch, wat moet ik hiermee en had dit bijna overgeslagen.
Om 8:30 uur stond niet Theo voor onze neus maar Mpumi, Theo,(die eigenlijk Xolani heet) was helaas verhinderd.
Mpumi bleek de verloofde van Theo te zijn die ons bij deze tour zou begeleiden. Een heel leuke vlotte meid, die erg goed Engels sprak. We moesten een uur rijden om bij het dorp te komen.
Onderweg vertelde Mpumi allerlei verhalen over de tradities van de Zulu’s.
Wanneer zij en Theo gaan trouwen dan moet hij haar familie 11 koeien geven. Een koe kost hier ongeveer tussen de 7.000 en 10.000 rand. Als je nagaat dat het salaris van een gids, dan moet het nog een hoog gekwalificeerde gids zijn, zo rond de 3000 a 4000 rand per maand ligt, dan begrijp je wel hoe duur dit is. Trouwen kost hier dus heel veel geld.
Je kan ook nog onderhandelen over de bruidsschat. De familie wilde maar drie koeien, maar dan moest hij de rest compenseren in cadeaus voor zijn schoonfamilie. Daarnaast moet hij ook alle andere familieleden zoals zwagers, schoonzusters, tantes en ooms cadeaus geven. De vader van Mpumi heeft twee vrouwen en dan begrijp je dat deze lijst behoorlijk lang is.
De moeder van Mpumi vroeg namelijk om een watertank om het water op te slaan, sommigen vroegen om meubels etc. Daar tegenover staat dan wel weer dat de familie van de bruid ook weer cadeaus aan de familie van de bruidegom moet geven.
Het is met recht een soort van koehandel.
Ook is zij verplicht om het geloof van de familie van haar man aan te nemen en te gaan wonen in het dorpje van Theo en ze zijn daar dan ook een huis aan het bouwen. Theo werkt als gids in St. Lucia en Mpumi studeert engineering, maar denkt erover om na haar studie ook het toerisme in te gaan. Ze blijven dan in St. Lucia wonen en gaan dan in de weekends naar hun huis in Nkundusi Village.
De meeste Zulu meisjes worden hier nog uitgehuwelijkt als ze een jaar of 14, 15 zijn. Meestal aan wat oudere mannen. De Zulu cultuur is nog heel traditioneel hier, ondanks de moderne tijd die hier ook zijn intrede heeft gedaan.
Onze eerste stop was een lokale markt waar allerlei soorten fruit en groenten verkocht werden. We zagen hier manden met kleine ananasjes, die voor nog geen twee rand per stuk verkocht werden, dat is ongeveer
€ 0,14 per stuk. Deze ananasjes zijn heerlijk zoet en ze worden voor je schoon gemaakt. Je eet ze dan als een soort van lolly. Op deze markt hebben ze ook een souvenir gedeelte. Hier hebben we een leuke giraffe gekocht voor thuis.
Vervolgens weer op pad gegaan naar onze volgende stop, een peuterschooltje. Toen wij aankwamen stonden er wel 80 kinderen zingend op ons te wachten. Het was een hele rij peutertjes van tussen de 3 en 4 jaar. Deze school is geen school die gesubsidieerd wordt door de overheid, ze is dus afhankelijk van de lokale bevolking en eventuele giften die binnen komen. We hebben in St. Lucia samen met Mpumi lolly's voor de kinderen gekocht en wat ballonnen. Hier waren ze stik gelukkig mee. Ze worden niet verwend met snoepgoed. De klasjes zijn klein en overvol. Er is geen speelgoed en geen lesmateriaal. De leerkrachten proberen ze wat Engels te leren voor als ze naar de lagere school gaan, want hier wordt voornamelijk nog Zulu gesproken. Je zag hier dus een paar kinderen die samen met één legoblokje aan het spelen waren, meer was er niet.
Als ik geweten had dat ze zonder allerlei spulletjes/speelgoed zaten dan had ik wat kleurboeken en kleurpotloden vanuit Nederland meegenomen en wat knuffeltjes en speelgoed. We hadden toch nog genoeg bagageruimte over in onze koffers. We hebben nu maar een donatie gegeven.
De kinderen op deze school zijn voornamelijk kinderen waarvan de ongehuwde moeders op de middelbare school zitten. Ze worden hier opgevangen en krijgen wat onderwijs en een warme lunch aangeboden.
De lagere school en middelbare school worden wel gesubsidieerd door de overheid en iedereen mag daar naar toe het kost dus niets. Het probleem is nog altijd dat niet iedereen gaat.
Hierna zijn we nog naar het huis van een vrouw geweest die, nadat ze weduwe is geworden, voor zeven weeskinderen is gaan zorgen. Zij verdient de kost door het vlechten van matjes.
Vervolgens zijn we gestopt in een dorpje waar een sangoma woont. Een sangoma is een spirituele genezer die patiënten behandelt met kruiden en traditionele medicijnen. Doordat een sangoma kan communiceren met haar overleden voorouders, wordt zij gezien als bemiddelaar tussen de wereld van de levenden en die van de geesten. Zowel mannen als vrouwen kunnen sangoma worden. Maar je mag pas sangoma worden wanneer je een teken hebt gekregen van je overleden voorouders. Je hebt dus zelf niet altijd de keuze. Er wordt wel van je verwacht dat je, wanneer je een teken krijgt, ook echt een sangoma wordt. Voordat je jezelf een sangoma mag noemen, moet je eerst een opleiding volgen en tijdens je opleiding sta je onder toezicht van een ervaren sangoma.
Maarten werd beschermd zei ze, door zijn opa van vaderskant. Om hem te eren moest hij een witte doek nemen met wat muntjes erin en dat op zijn graf leggen, dan zou het heel erg goed met hem gaan.
Wanneer je de hut binnen gaat dan moeten de schoenen uit, Mpumi en ik moesten naast haar zitten en Maarten tegenover haar. Je mag niet dank je wel of gedag zeggen. Zulu’s gaan vaak als ze ziek worden naar de sangoma omdat ze geloven dat ze geneeskrachtige en voorspellende gaven heeft, daarnaast gaan ze tegenwoordig vaak ook nog naar een gewoon ziekenhuis.
Vervolgens zijn wij dan naar Nkundusi Village gereden waar we een lunch geserveerd kregen door de moeder van Theo. Het was heel smakelijk, er was kip, zoete aardappels, rijst, pompoen, salade en een soort van bonenprutje. Wij hebben op de markt nog twee trossen bananen (20 rand) voor de moeder van Theo meegenomen, dit had zij nog nooit meegemaakt en was er heel blij mee.Tenslotte neem je in Nederland ook een bloemetje mee voor de gastvrouw, hier dus bananen.
Als je dit alles ziet dan besef je pas, hoe goed we het in Nederland hebben.
Het was een heel indrukwekkende dag en waren pas rond half drie weer terug in de B&B. Het begint hier weer wat te onweren en het waait heel hard, maar op dit moment schijnt de zon. Er wordt vannacht weer noodweer voorspeld. Een zegen voor de mensen hier, zolang het ‘s nachts valt geen probleem.
St. Lucia - dag 13 / Walvistocht
Vandaag zouden wij op zee naar walvissen gaan kijken. Gisteravond laat kwam de eigenaar van onze B&B vertellen dat Safaris op Maat gebeld had, dat de walvistocht niet doorging i.v.m. het weer. Het was de hele nacht onweersachtig geweest.
De volgende morgen bij het wakker worden, we gaan hier nog steeds met de kippen op stok en zijn heel vroeg wakker, was het stralend weer. De zon scheen en wij dachten laten we toch maar naar het bedrijf rijden wat de walvistochten organiseert, want misschien gaat het wel door. Met ons stonden er nog meer mensen te wachten, die niet gehoord hadden dat het geannuleerd was.
Na hier een half uur gewacht te hebben is iedereen zijn eigen weg gegaan. Later bleek dat er golven waren van meer dan 4 meter hoog en dat het dan niet verantwoord is om met de boot de zee op te gaan en het waaide behoorlijk hard.
Wij zijn terug gereden naar onze B&B om nog wat spullen te pakken, want we gaan vandaag naar het iSmangaliso Wetland Park. Dit park ligt vlakbij St. Lucia en is een groot en langgerekt park met een oppervlakte zo groot als de provincie Overijssel.
We kwamen al om zeven uur aan in dit park en het was nog heerlijk rustig. Door de heel harde wind die hier nu staat, windkracht 8 met uitschieters naar 9 hoorden we later in onze B&B, laten veel dieren zich niet zien. We zijn op bepaalde plaatsen gestopt, maar door de wind werd je zowat omver geblazen. We hebben hier tot een uur of half twee rondgereden en zijn toen op ons gemak terug gegaan. Heerlijk in de tuin bij het zwembad in het zonnetje gezeten. Het voordeel van vroeg uit je bed komen is toch wel dat je een heel lange dag hebt.
Vanavond bij de Ocean Basket heerlijk gegeten. Wij blijven ons verbazen over de prijzen hier. We begonnen met 6 oesters, daarna een heerlijk hoofdgerecht van vis, inktvis, salade, frietjes, rijst, inclusief dessert en een fles wijn, dan ben je nog geen € 15 p.p. kwijt incl. 10% fooi. Daar kan je nog eens van uit eten.
Abonneren op:
Posts (Atom)